Zoeken in collecties

Het portret toont een jonge pater Dominicus, vermoedelijk als docent op het college van de karmelieten in Geleen (1951-1954).

Afgebeeld lezend in 'De Maasbode', van welk krant pater Tempel censor was.

Op de achterzijde is een sticker aangebracht met de tekst "E.T 1939. Zelf-Portret Pater RvB". De datering 1939 is onwaarschijnlijk. In "Opgang", 4 (1924), p. 893, is een afbeelding van een ander niet-teruggevonden zelfportret van pater Van Bergen afgedrukt dat gelijkenis vertoont met het hier beschreven zelfportret.

Pater Theissling was generaal van de orde en stichter van het klooster in Zwolle.

Pater Vincentius de Groot was professor in de Thomistische Wijsbegeerte aan de Universiteit van Amsterdam.

Pater Raken herstelde de Nederlandse provincie van de Orde en was provinciaal van 1834-1842 en 1846-1862.

Pater Cormier was generaal van de orde.

Pater Frans van Waesberge was van maart 1959 tot en met december 1959 directeur van de KRO. Hij trad af om provinciaal te worden.

Pater Van Breda was prior van het klooster in Zwolle van 1910-1918.

Pater Bernard Naaijkens was in Nederland een bekend geestelijk leider en de schrijver van talrijke meditatieboeken.

Pater Schaab was provinciaal van 1932-1945 en de wederoprichter (na de brand) van het Zwolse klooster in 1933.

Wellicht is dit het portret dat op 10 augustus 1896 door de studenten van het Dominicuscollege te Nijmegen aan pater Draeck werd aangeboden bij gelegenheid van zijn 25-jarig professoraat. Het dagblad "De Tijd' van 13 augustus 1896 berichtte over een "welgelijkend geschilderd portret (peinture Bogaerts, kniestuk) in gouden lijst" dat hem werd aangeboden.

Algemene overste van 1898 tot 1919. Evenals de stichteres van haar congregatie benadrukt mère Xavier de waarde van de eenheid onder de leden. Haar eerste brief aan haar zusters gaat over de eenheid. De congregatie is groeiende in alle opzichten: het aantal zusters groeit gestaag evenals het aantal pensionnairen. Het kleine moederhuis groeit uit tot een groot gebouwencomplex. Het onderwijs vraagt steeds meer om een goede scholing. Mère Xavier stond niet alleen in de stroom, maar plaatste zich ook daarin en stimuleerde tot het aanpakken van allerlei vormen van onderwijs. Je gaat er maar aanstaan en begint maar, was haar leuze.

Algemene overste van 1820 tot 1835. Mère Marie Joseph, Maria Raaymakers (1781-1867) sloot zich als negentienjarig meisje aan bij de kleine groep zusters die vanwege de antireligieuze wetten in de Zuidelijke Nederlanden waren gevlucht en zich uiteindelijk hergroepeerden in Waalwijk. Ze wilden er hun leven als Penitenten-Recollectinnen van de Reform van Limburg voortzetten. Beschouwend van aard hielden deze zusters binnen de mogelijkheden van hun contemplatieve bestaan de zogenoemde 'tafelieren' (interne leerlingen). Dit ideaal deed hen zoeken naar een juiste plaats. Ze vonden die in 1801 in Dongen. Gedreven door 'een innerlijke stem' ging M. Joseph in 1820 opnieuw op tocht. Ze vestigde zich met enkele medezusters in Etten en stichtte er een nieuwe congregatie. Dit gebeurt nogmaals in 1835 als zij ingaat op een verzoek vanuit Roosendaal om zich ook daar te vestigen. Mère M. Joseph zet er niet alleen enkele zusters in, maar vertrekt ook zelf daarheen. Haar optreden werd oorzaak van een tweede scheiding. Zo ontstonden er door haar toedoen drie zelfstandige congregaties.

Algemene overste van 1835 tot 1856. Als vicaresse maakte ze van dichtbij de plannen mee voor de vestiging van een nieuwe stichting in Roosendaal, en het vertrek van mère M. Joseph daarheen. Na de definitieve breuk in 1835 moest zij de taak van haar voorgangster overnemen.
Mère M. Louise was een vrome en bescheiden vrouw. Ze had behoefte aan de blijvende steun van mère Marie Joseph en bleef nauw met haar samenwerken. In de twintig jaar van haar leiding jaar begon de uitbreiding van de congregatie buiten de grenzen van het eigen klooster, met name in West-Brabant en Zeeland.
Te zwaar belast door haar functie ging ze in op het verzoek van mère M. Joseph om de leiding op zich te nemen van een viertal zusters die werden uitgezonden voor een missionering in Suriname. Na twaalf jaar zware arbeid daar waren haar krachten gesloopt. Ze legde haar taak als overste neer, maar bleef nog twintig jaar onder de Surinaamse jeugd werken. Ze overleed er op 5 mei 1892, 88 jaar oud.