Zoeken in collecties

Missionarissen gebruikten de pot waarschijnlijk als asbak.

De buik en hals van de vaas zijn versierd met zeemonsters (draken?) die in reliëf zijn aangebracht.

Afkomstig uit Baka (Indonesië).

Op deze rondjes werd een kalebas of emmer water op het hoofd gedragen.

Etnische groeperingen onderscheiden zich door de vorm van hun hak.

Deze voorwerpen werden als versiering gebruikt of verkocht aan toeristen.

Dit geschenk ontving frater Doodkorte mogelijk van het Ewoi-project te Lodwar (Kenia) bij gelegenheid van zijn 75-jarig kloosterjubileum op 8 september 2017. Frater Doodkorte zette zich zijn hele leven in voor de armen en zwakkeren. Blijkens een begeleidende brief ondersteunde frater Doodkorte het Ewoi-project met financiële bijdragen. Het project zorgt voor financiële ondersteuning van ouderen die zelf te arm zijn om voor een goede oude dag te kunnen zorgen. Blijkens de uitgave van het congregatietijdschrift "Onder Ons" steunde de gehele congregatie dit project te Lodwar gedurende een tijd. Eén van de fraters van Utrecht, frater Albert (Hans Wennekers), had zijn een eigen project in Kenia.

Afkomstig van de Cook Islands (Oceanië). De tas is versierd met schelpen, heeft in het midden een houten plaatje met ingelegde hartjes van paarlemoer. Mogelijk een hommage aan de missionarissen van de Heilige Harten.

Mogelijk komt het masker uit Mozambique.

Afkomstig uit Rapa Noui (Paaseiland). In de tweede helft van de negentiende eeuw heeft de congregatie alle bewoners van het eiland gekerstend. Onderop het beeld een sticker met de tekst "Reçu à l'Ile de Pâques, le 30-11-1969, P.A.C.".

Een eenzijdig en een tweezijdig getande kam.

Centraal op het bord in reliëf een afbeelding van de H. Theresia van Lisieux met op de achtergrond een wit kerkje met klokkentoren en een huis (klooster?). Op de rand in reliëf de tekst "1926 MSF 2001 Kalimantan". De Missionarissen van de H. Familie waren werkzaam in de bisdommen Banjarmasin en Samarinda.

De rieten mand functioneerde als theemuts. Het hooi achter de katoenen voering van de mand hield de thee warm. Het servies werd gebruikt in Indonesië .

Waarschijnlijk afkomstig uit Oceanië.

Met voorstelling van Christus aan het kruis en Maria en Johannes aan de voet van het kruis.

De ulos is een belangrijk element in de Batak cultuur; men geeft een ulos b.v. bij geboorte, huwelijk en overlijden. Tijdens de huwelijksceremonie wordt de ulos over de schouders van het bruidspaar gelegd. Bij overlijden wordt het lichaam bedekt met een ulos of het is een teken dat er een karbouw geslacht zal worden. Wanneer een nieuw huis betrokken wordt krijgen de bewoners een ulos. Een ulos kan tevens gegeven worden om iemand eer te bewijzen. Tijdens het dansen (tortor) dragen de Bataks altijd een ulos. In de ulos is een tekst geweven die aangeeft bij welke gelegenheid deze gegeven wordt. Op deze kleden staat: "Terimakasihatas pengabdianmu di Indonesia" en dan de naam van de zuster: zr. Christofora [1], zr. Laura [2] en zr. Raynildis [3].

Op verzoek van P. Vossen msf hebben in 1932 de adathoofden Devung Ajo en Hilah Long een tekening gemaakt van de weg naar het dodenrijk. Een afbeelding van de tekening is te vinden in de publicatie "Evangelisatie en Kultuurverandering" van mgr. M. Coomans msf. Hierin staat ook een vertaling van de verklaringen die op de tekening staan. De weg naar het dodenrijk maakt deel uit van de geloofsovertuiging van de Dajak op Kalimantan, een missiegebied van de Missionarissen van de H. Familie.

Waarschijnlijk is dit landbouwwerktuig afkomstig uit Mozambique.

Beeldje van een grazende karbouw met op zijn rug een liggend jongetje dat hem met een touw leidt. Het beeldje staat op een dikke plank met aan de voorzijde een plaatje met de tekst '150th jubilee celebration SFIC-rp. december 8, 1993'. Het beeldje was een geschenk aan zuster Willibrorda en symboliseert 'The Philippine Province, as yet a young Province at that time, continues its grow as it undertakes its missionary journey with the rest of the Congregation' (zuster Josephini Ambatali, provinciale overste Filippijnen).

Een doek die de vrouwen gewoonlijk aan hebben voor het werk en ook om een baby op de rug te dragen. Tekst is in het kiswahili's, een taal die gesproken wordt in Oost Afrika, Centraal Afrika, Tanzania, Kongo, Uganda, Burundi en Ruwanda. De tekst betekent "wanneer kom je terug" en is een teken van gastvrijheid.

Zuster José van Duivenvoorden vertelt dat dit kazuifel nooit gedragen of gebruikt is. Het is in Indonesië gemaakt als gift aan de Nederlandse provincie, omdat daar missiezusters vandaan kwamen. Naar de missie gingen zusters 'voor altijd'. Toen na Vaticanum II religieuzen op verlof konden gaan, was het voor velen een schok dat zij naar huis 'moesten'. Voor velen bracht dat ook verdriet van aanpassingsproblemen aan de communiteit in Nederland, waar het religieus leven leek te hebben 'stilgestaan', na het opbouwende werk dat in Indonesië was gedaan
.