Zoeken in collecties

Dergelijke kommetjes werden in gebruikt genomen vanaf de tijd van de 'uniformering' van de congregatie rond 1920, onder de invloed van nieuw kerkelijk recht voor religieuzen en het beleid van de toenmalige algemene overste.

Kopje zonder oor. Dergelijke kopjes vervingen witte kommetjes die vóór die tijd werden gebruikt.

Twee platen met in reliëf veertien kruiswegstaties. Op een van de platen een houten kruis met corpus van metaal. De twee platen zijn gevat in twee witte paneeltjes die verbonden zijn door scharnieren en vormgegeven zijn als een boekje. Bedoeld voor persoonlijk gebruik door de zusters. Volgens het opschrift op de verpakking gebruikt in de ziekenkamer door zieke zusters. Het doosje is vormgegeven als een boekje.

In alle kloosters van de congregatie kende men op bepaalde tijden de nachtelijke aanbidding: vanaf de uitstelling van het H. Sacrament in de avonddienst tot het getijdengebed in volgende ochtend was er dan telkens een groep zusters één uur in de kapel aanwezig voor gebed. Tien minuten voor de aflossing van een groep ging één zuster met het lantaarntje naar de slaapzaal waar zij de volgende groep zusters ging wekken. De frequentie van de nachtelijke aanbidding hing af van de grootte van het aantal zusters in het huis. In het moederhuis werd maandelijks een nachtelijke aanbidding gehouden.

Wanneer een zuster buiten het klooster moest zijn, kon zij uit een mantelkast een passende mantel halen. Wie regelmatig buitenshuis moest zijn, had de beschikking over een 'eigen' mantel.

Op het schoolbord, vastgehouden door een jongensfiguurtje en meisjesfiguurtje, staat het getal 100. Boven het bord een tekstrol met daarop de tekst 'St. Mariaschool'. Onder de afbeelding in een horizontale balk de tekst 'De Voorzienigheid' en daaronder de jaartallen '1863-1963'. Het cliché is gemaakt ter gelegenheid van het 100-jarig bestaan van de St. Mariaschool aan de Elandsstraat te Amsterdam, geopend op 24 mei 1863, en gebruikt voor gelegenheidswerk bij dat jubileum.

Gebruikt voor de missie van de congregatie. Het busje is aan de voorzijde voorzien van het opschrift "Missie-busje van de Congregatie der Arme Zusters van het goddelijk Kind". Aan beide zijkanten draagt het busje de tekst "Voor de arme heidensche kinderen van Banka en Billiton". Het busje heeft een mechanisme in de deksel zodat er geen geld uit het busje kan vallen. Het kan worden voorzien van een slotje en kan via een hangoogje opgehangen worden. In diverse huizen stonden op de spreekkamers dergelijke busjes. In de parochies waar de zusters werkzaam waren, was dit busje bij parochianen in huis te vinden. De opbrengst werd gebruikt voor het missiewerk van de congregatie op Bangka, Indonesië.

Uitvouwbaar naai-etuitje, 'scrupelzakje' genoemd. Van buiten voorzien van een drukknoopje. Van binnen met lapjes stof om naalden en spelden in op te bergen en van een open vakje voor andere naaibenodigdheden. Iedere zuster had in haar losse zak of (vanaf 1946) in de zak van haar onderjurk een dergelijk naai-etuitje, waarin enkele spelden, naalden, een vingerhoed, een paar veiligheidsspelden en naaigaren werden bewaard. Met het draad werd zuinig omgesprongen, ook kleine draadjes werden bewaard en later hergebruikt. Een dergelijk 'scrupuleus' gebruik van naaigaren zou de verklaring kunnen zijn voor de benaming van het scrupelzakje.

Houtjes met de namen van drie zusters: zr. Gregorius, zr. M. Auxilia, zr. Ma. Renée. De letters 'M.' en 'Ma.' zijn afkortingen voor 'Maria'. Bij het theedrinken tijdens recreatie (altijd op donderdag en zondag, vaak op dinsdag en op dagen die er aanleiding toe gaven) stond het iedereen vrij een plaats te kiezen. Na het theedrinken legden de zusters hun 'houtje' bij hun kopje en zetten dat op de vaste plaats voor de komende maaltijd. De kopjes werden na de thee dus niet afgewassen.

Driedelig vaatwerk om de drie oliën te bewaren die gebruikt worden bij het toedienen van de verschillende sacramenten. De drie oliën zijn aangeduid met de letters OC (Oleum Catechumenorum), OI (Oleum Infirmorum) en OS. De laatste bevatte ongetwijfeld het Chrisma, de olie voor het sacrament van de doop en de wijdingen van bisschoppen, priesters, altaren en vaatwerk.

Zwarte tussen- of onderrok. Een onderrok was iets korter dan het habijt. De rok werd zichtbaar bij huishoudelijk werk, zoals schrobben en dweilen. Het habijt werd dan omgeslagen en vastgezet met een knoop en lusje.

Penning met aan de voorzijde een 'watermonster', dat Tuindorp Oostzaan in zjin klauwen klemt, omgeven door water en de tekst "watersnood Tuindorp Oostzaan 1960". Aan de achterzijde "de helpende hand van heel het Nederlandse volk", erboven Tuindorp Oostzaan, eronder het stadsteken van Amsterdam en rondom een dichte dijk en golven. In originele verpakking, met begeleidende brief van de gemeente Amsterdam, geadresseerd aan zuster Juliane. De penning werd uitgereikt "aan allen, die hulp hebben geboden bij de overstroming en bij het herstel van het Tuindorp-Oostzaan" in juni 1960.

Penning met de tekst "Gemeente Moordrecht" en het wapen van de gemeente Moordrecht. De penning is op een lapje stof gelijmd met daaronder een stukje papier met de tekst "zilveren legpenning der gemeente Moordrecht toegekend aan de Zusters van de Voorzienigheid 21-7-1964". Bijgevoegd is een begeleidend schrijven van de gemeente Moordrecht. De zusters kregen de penning "wegens haar liefdevol werk in dienst der gemeenschap en wegens het op nauwgezette wijze uitoefenen van haar taak". De zusters waren van 1913 tot 1964 werkzaam in de gemeente Moordrecht op de R.K. school en op het internaat St. Jozef.

Legpuzzel van het Teatskehûs in 1000 stukjes. Bovenop de doos is op de centrale afbeelding het Teatskehus te zien zoals het er bij de opening in 1971 uitzag. Aan beide zijden van de puzzel zijn kleine afbeeldingen met onderschrift geplaatst, die betrekking hebben op de historie van het gebouw. De afbeelding linksonder is een foto van zuster Albertina Rietveld tijdens het afscheid van de zusters van het Teatskehûs in 1980. Op de centrale afbeelding staat de tekst "Teatskehus 100 jaar zorgcentrum". Het verzorgingshuis was de opvolger van het Theresiagesticht van de zusters, in 1904 op dezelfde lokatie gebouwd, met geld uit de nalatenschap van pastoor Evers en van Teatske en Jantsje Lolkema. In september 2009 is een volledige nieuwbouw van het zorgcentrum in gebruik genomen.

Beeld van staande, in doek geklede, herdersjongen met de rechterhand op het hart en met de linkerhand wijzend naar het liggende lam aan zijn voeten. T.g.v. het 100-jarig bestaan van de congregatie in 1952 gaf de toenmalig priester-directeur van de congregatie, rector Starrenberg, de opdracht aan kunstenaar Sep Kals om een beeld te maken van een herdersjongen. Dit beeld diende ter vervanging van het beeld van het Jezuskind. Het - houten - origineel werd geplaatst in de refter van de geprofeste zusters in het moederhuis. Alle conventen kregen een replica van aardewerk in houtkleur, terra of grijs.

Enkele delen van de bovenkleding van de zusters van 'De Voorzienigheid'. Een zwarte halflange rok met twee knopen en drie knoopsgaten aan de bovenzijde. Aan de voorzijde is een opening in de plooi. Door deze opening kon men gemakkelijk bij de zak op de onderjurk. Links van de bovensluiting waren, voor de zusters die dat nodig hadden, meestal zakjes genaaid voor een vulpen of een horloge aan een koordje. Zwart scapulier, of schouderkleed, met aan de achterzijde van de halsboord twee haken en ogen en een sierknoop en halverwege de rugopening een derde haak en oog. Wit gesteven boordje.

Blauw koordje met sluiting met congregatiekruisje met daarop een christusmonogram (1). Twee rozenkransen van vijf tientjes, één goudkleurige (2) en één zilverkleurige (3). Eén rozenkrans bevat in het snoer twee bevestigingshaakjes (2). Bij het afleggen van de tijdelijke geloften werd het congregatiekruisje uitgereikt. De grote rozenkrans van vijftien tientjes, die aan het habijt werd bevestigd met haken en ogen, werd in de jaren vijftig van de twintigste eeuw om praktische redenen vervangen door een rozenkrans van vijf tientjes.

De etui werd 'scharenscheetje' genoemd. Een bruin hoesje met rits voor een schaar. Een schaar hoorde bij de inhoud van de zak die de zusters op de onderjurk droegen. Om deze zak niet te beschadigen werd de schaar in een etuitje gestoken.

Blauwgeruite geplooide werkschort met drie knopen als sluiting aan de achterkant. Op de voorzijde een deels vastgenaaide tailleband, die met een knoop weer op de voorzijde vast te zetten is. Deze 'recreatieschort' werd gebruikt voor licht huishoudelijk werk, zoals het strijken en het tafeldekken.

Blauw met wit geruite etui, met binnenin vier steekzakjes als opbergmogelijkheid. Aan de buitenkant drie knoopjes en knoopsgaten als sluiting. Iedere zuster bewaarde in de la bij haar plaats aan tafel in de refter een servet-etui. In het etui werden het bestek, waaronder een messenlegger (ook wel 'pootje' genoemd), een servet en een messendoekje, opgeborgen. Na de warme maaltijd werd het bestek aan tafel afgewassen met een kom sop en theedoek die werden doorgegeven. Na de broodmaaltijd werden mes en vork aan het messendoekje schoongeveegd, dat wekelijks werd vervangen. Ieder etui was voorzien van de naam van een zuster. De naam werd met Oost-Indische inkt op een lintje geschreven dat op het etui was genaaid. Het etui werd in gebruik genomen met Pinksteren 1950.

Lange zwarte sluiers; één met witte gesteven onderkap (1), één met ongesteven witte onderkap (2). De kappen hebben tussen de sluier en band een blauw randje en aan de voorzijde twee witte lintjes. Aan de achterzijdes is een kort stuk zwarte stof bevestigd. Beide sluiers hebben aan de voorzijde twee zwarte lintjes. Verder een drukknoopje dat in de nek kan worden vastgezet. Op de binnenzijde van één kap (1) is een oranje kruisje geborduurd. Op de binnenzijde van de sluier staat een "W" en is een etiketje bevestigd, met in rood borduursel "E 10". De linten aan de kap zorgden voor bevestiging op het hoofd, de linten en drukknoopjes aan de sluier hielden de sluier in model. In de jaren 1950-1960 werd de lange sluier om praktische redenen vervangen door een korte. Korte zwarte sluier (3) met gesteven witte onderkap. De kap heeft zwarte lintjes aan de voorzijde en een kort stuk witte stof aan de achterzijde. Tussen kap en sluier een blauw randje. De sluier heeft een drukknoopje. Op sluier en kap zijn etiketjes genaaid met daarop in rood borduursel "F 9". Witte novicensluier (4) met twee witte lintjes en een plastic band, die in de sluier geschoven kan worden. De gesteven sluier werd in model gespeld. Alle zusters droegen een wit onderkapje (5), of dagmuts, aan de achterzijde voorzien van een sluiting bestaande uit knoop en knoopsgat. Aan de onderzijde van het kapje is een kinband bevestigd. Het kapje werd onder de sluier gedragen. Daarnaast een gesteven witte hoofdband (6) met twee witte lintjes aan de uiteinden. Op de hoofdband is een etiketje bevestigd met daarop in rood borduursel "E 15". Twee 'pootjes' (7) met aan de onderzijde ieder een wit lintje en aan de bovenzijde een aantal gaatjes met twee splitpennen. De pootjes dienden ter vervanging van de dagmuts en werden met de splitpennen aan de hoofdband bevestigd. Ze zijn maar korte tijd gebruikt vóór de sluier in 1965 vereenvoudigd werd.

Het kussen werd 'speldenflik' genoemd. Twee met zwarte stof overtrokken kartonnen rondjes, die tegen elkaar zijn genaaid. In de rand van de speldenflik zijn spelden gestoken. De speldenflik maakte deel uit van inhoud van de zak die de zusters op de onderjurk droegen.

Punttroffel met op de bovenzijde van het blad de tekst "De eerste steen van de uitbreiding Bosbeek te Heemstede is gemetseld op de 8ste april 1959 door de zeereerwaarde heer J.J.A. Starrenburg".

Met bijbehorend scapuliertje dat facultatief gedragen kon worden. Het habijt en de losse boordjes van de machetten zijn gemerkt met 'I.4'. Het scapuliertje, met opgespelde witte boord, kan met behulp van drukknoopjes aan de zijkanten om de middel worden vastgemaakt. Op de rug is een rits aangebracht.