Zoeken in collecties

Vier koorden van gevlochten touw.

Vijf koorden van touw met elk drie knopen.

Ook wel boete-koord genoemd. Werd drie maal in de week, na het avondeten onder het hardop gezamenlijk bidden van de Miserere-psalm, gebruikt door de Kleine Zusters van de H. Joseph. Geknield geselde men zich dan op de onderarm.

Takken, aan twee kanten bij elkaar gebonden. Deze discipline werd vóór ieder schuldkapittel door de subpriorin klaargelegd (en nooit gebruikt). Tijdens visitaties werd ze gebruikt voor een officieel tikje door de visitator. Er waren ook soortgelijke disciplines met een lusje. Deze hingen in de refter onder het grote kruis.

Van dunne takjes, aan twee kanten samengebonden met een touwtje. Dit werd gebruikt als pater provinciaal visitatie hield. Na het afnemen van het kapittel gaf hij iedere zuster een symbolisch tikje met deze discipline. Ook werd deze discipline door de subpriorin klaargelegd bij ieder schuldkapittel (maar nooit gebruikt!) Een soort gelijke discipline (maar dan met een lusje) hing in de refter aan het kruis.

Takken met leren handvat, tot 1965 gebruikt d.w.z. bewaard volgens voorschrift.

Metaal met punten aan het eind. Deze discipline lag in 1942 al bij de voorraad en is dus al die tijd niet gebruikt. Waarschijnlijk tussen 1935 en 1942 ook niet gebruikt omdat de toenmalige priorin in Hulst niets van dit soort gebruiken wilde weten.

Touw, vijf koorden met knopen, met leren handvat, in een katoenen zakje (dit zakje is gemerkt met de initialen J.E.D.). Deze disciplines werden gemaakt in de Karmel van Den Bosch voor de ander kloosters. De discipline werd, in het zakje, opgehangen aan het celkastje; hiervoor was aan de zijkant een spijker bevestigd. Tot 1961 werd de discipline op alle maandagen, woensdagen en vrijdagen gezamenlijk genomen na de metten, in het verduisterde koor, ter intentie van de kerk, de weldoeners, de stervenden en de zielen in het vagevuur. Men nam de discipline zo lang als het bidden van het 'Miserere' duurde. Vanaf 1961 genomen op de cel, na de completen, met de deur op een kier om toch samen het Miserere te kunnen bidden. Sinds 1966 in de Nederlandse Karmels afgeschaft als verplichte communiteitsoefening.

Een boetewerktuig, gemaakt van metalen ketting.

Om op de schouder te dragen, ijzer met pinnen, 'gevoerd' met stukje stof.

Klein scapulier voor refterversterving.

Gebruikt bij refterversterving.

Hout met kleine spijkertjes.

IJzeren schakels met pinnen, werd gedragen op de schouder of borst.

Het houten kruis met metalen pinnetjes werd onder de kleding op de borst of schouder gedragen.

Ruwharig hesje dat op het lichaam onder het habijt werd gedragen. Aan de voorzijde dicht te knopen met acht touwtjes. Het dragen van dit kleed was facultatief. Het werd door sommigen met name in de vastentijd gedragen.

Band van gevlochten draad met uitstekende punten die om de arm of been werd gedragen. Waarschijnlijk gebruikt als boetegordel, getuige het aan één uiteinde vastgeknoopte touw. Mogelijk gebruikt door pater Charles Luttenbacher cssp.

Band van gevlochten draad met uitstekende punten die om de arm of been werd gedragen.

Banden van gevlochten ijzerdraad met uitstekende punten die om een lichaamsdeel werden gedragen tot zelftuchtiging. Aanwezig zijn: een gordel om rond een arm te dragen (1) en twee gordels om rond het middel te dragen (2 en 3). Een van de gordels (3) is bevestigd op stof.

Het is niet bekend of de gordels daadwerkelijk gebruikt zijn door de zusters van de congregatie.

Band van gevlochten draad met uitstekende punten die onder de kleding om het middel werd gedragen.

Deze brede gordel werd met name gedragen op de biddag: zie VW/Z122/041 en VW/Z122/025.

Gevlochten van ijzerdraad.