Zoeken in collecties

Met lange dorens, voor versterving in de refter. Werden gebruikt om tijdens het vasten het lijden van Jezus voor te stellen.

Hierin werden tot ongeveer 1969 iedere maand de maandintenties (papiertjes, opgerold tot een 'sigaretje') gepresenteerd.

De tekening is gemaakt t.g.v. het zilveren feest van moeder Theresia op 4 december.

In een lijst versierd met lelies, geflankeerd door twee fantasiezuilen en bekroond door een timpaan met afschroefbaar kruis. In het timpaan het wapen van de karmel tegen een groene achtergrond en omgeven door een tekstrol met daarop het motto van de karmel: "Zelo zelatus sum pro dno deo exerictuum" [sic].

Deze tekeningen van Theresia van Avila en Johannes van het Kruis zijn gemaakt door Leo Lewi.

Bordje met in schoonschrift geschreven "Exposition du Saint Sacrement"..

Het kaartje met de tekst "Er wordt biecht gehoord" hing men aan de deur van de ziekenkamer als de zieke aan het biechten was.

Kan met oor. Van deze kannen waren er enkele in huis. Op geregelde tijden konden de zusters een kan met warm water krijgen, voor een uitgebreidere wasbeurt. Deze kannen raakten in onbruik na de bouw van de badkamer in 1954.

Deze plaat met vermelding "pieuse tombola pour le soulagement des âmes du purgatoire" werd gebruikt rond Allerzielen en de hele maand november.

Sisaltouwtje voor refterversterving. Als een zuster iets gebroken had, toonde zij dat de volgende dag geknield in de refter. Hierbij hing het voorwerp dat zij gebroken had aan dit touw om de hals, om zo excuus te vragen voor het breken.

Eindigend in twee lussen van 10 cm.

Voor refterversterving.

Mogelijk afkomstig uit de spreekkamer. Fragment. Zwart metaal, pinnen van 8 cm lengte, openingen van 5 x 5 cm.

Fragment, vier spijlen. De bruine spijlen zijn afkomstig uit één van de spreekkamers in Hulst en dienden er van 1936 tot 1962. Aanvankelijk stonden de spijlen dicht aaneen (afstand van 7,5 cm.) zodat men er "zijn hand niet door kon steken". Na enige jaren werden er spijlen tussenuit gehaald zodat de afstand tussen de spijlen 15 cm. werd. De spijlen van het koor waren dikker, daar stonden 10 spijlen op 1.40 m.

Koortralie, fragment, met pinnen van 9 cm. Deze tralie diende in het koor in de Karmel van Hulst vanaf de stichting in 1935 tot aan de verbouwing in 1962. In 1959 waren in de kapel en in één van de spreekkamers de houten pinnen al verwijderd.

In spitsboogvorm met drie deurtjes en sleutels. Aan de clausuurzijde deurtje van bruin eikenhout, aan de andere zijde (kapel) geverfd, binnenkant oorspronkelijk gevoerd met witte zijde. Na de verbouwing in Hulst (1962) afgedankt en vervangen door een nieuwe. Normaal was het kastje aan de binnenzijde gesloten, tijdens de uitstelling werd de bruine deur verwijderd en dan was het Allerheiligste te zien, achter de tralie.

Diende in Hulst na de verbouwing, dus vanaf begin 1963, in het koor. Na een jaar of twee mochten ze verwijderd worden van pater provinciaal. In het oude koor was het gordijn veel dichter (minder doorzichtig) en kon men (vooral achteraan) maar nauwelijks de priester aan het altaar onderscheiden. Slechts bij conferenties en speciale gelegenheden (bijvoorbeeld een inkleding) werden de gordijnen opzij geschoven, maar dan droegen de zusters hun grote ceremoniesluier voor het gezicht.

Van de koortralie, lichtbruin raam met zwarte doek. Deze luiken dienden in het koor van Hulst vanaf 1935 tot aan de verbouwing in 1962. In de meeste Karmels hadden de luiken ongeveer deze maat, ze gaan open als harmonicadeuren.

Wit flanel met lange mouwen. Deze tunieken dienden als hemd én nachtjapon. Een lange split van voren maakte het mogelijk snel het bovenlichaam te kunnen ontbloten als de schouderdiscipline werd genomen. Toen vanaf 1965 confectiehemden werden gedragen werden de tunieken alleen nog als nachtjapon gedragen. Latere exemplaren hadden dan ook een kraagje. In 1973 werd overgegaan tot het dragen van confectienachtgoed.

Witte wol met lange mouwen, doorgestopt met witte katoen. De tunieken werden bij voorbaat doorgestopt, dus als ze nog nieuw waren. Rond 1950 vervangen door flanellen tunieken. Deze tunieken werden in de oorlogsjaren (weer) gedragen toen het moeilijk was brandstof te krijgen om het klooster te verwarmen.

Afbeelding op doek van het gelaat van Christus en een voetstap, ingelijst achter glas. Hoorde bij het devotie-altaar voor Sint Jozef.

Plank aan een touwtje met de getypte tekst: "Vandaag zegt men een Officie van de overledenen".

Gebruikt als boekenkast.

In een blikken sigarendoosje met daarop een afbeelding geplakt van het Pinksterfeest. Met Pinksteren gegeven ter devotie, verband houdend met de zeven gaven van de H. Geest.