Zoeken in collecties

Gebruikt in het fraterhuis aan de Klingendaalseweg in Arnhem. Er stond een kruik in de bibliotheek en een tweede kruik in de gang bij de slaapkamers. De fraters konden de wijwaterbakjes in hun kamers uit deze kruik bijvullen. De kruik loopt vanaf de smalle hals steeds wijder tot aan het ovale standvlak.

Naast de deur van iedere cel of chambrette bevond zich een wijwatervaatje met daarin wijwater. Het was gebruikelijk bij binnenkomen en weggaan de vingers daarin te dopen en een kruisteken te maken. Als het vaatje leeg was, kon men het vullen met wijwater uit een fles die voor algemeen gebruik beschikbaar was. Een mondeling overgeleverde anekdote over een wijwatervaatje betreft het bezoek van een hooggeplaatste Duitse militair tijdens de Tweede Wereldoorlog. De militair verzoekt de algemeen overste, mère Vincentia, te spreken. Zij ontvangt hem in de spreekkamer en verneemt dat het Duitse leger het klooster vordert voor de plaatsing van Duitse militairen. De militair wenst het gebouw te zien en mère Vincentia begeleidt hem onder meer naar de slaapafdeling. Daar opent zij de deur naar een cel. De militair wil het licht aan doen, maar voelt alleen water aan zijn vingers... Op de plaats waar de lichtknop zou moeten zitten, hangt een wijwatervaatje. Na de rondgang door het klooster is duidelijk dat er geen stromend water of elektrisch licht aanwezig is. Dit is voor de Duitse militair de reden het klooster niet te vorderen voor de huisvesting van zijn soldaten.

Bak in de vorm van een schelp, eindigend in een demonskop. Wandplaat voorstellende een Bisschop, mogelijk door de kruisheren bestempeld als Quiriacus, zwierig zowel in houding als kleding. In de rechterhand een schelp, in de opgeheven linkerhand een kruis, symbolen van doop en prediking. Op achterzijde blindstempels "Draak" en "Terraco" en blindmerk "P.S." (vermoedelijk de initialen van de ontwerper; (= P. Schoenmakers)

Werktuig uit de kleermakerij van het klooster St. Agatha

Een zwart habijt met een sluier (met ondermuts), die gedragen werden met een strikje, een riem, een rozenkrans en een halsketting met wapen. De sluier met ondermuts is middels een knoopje te bevestigen aan de kraag van het habijt.

Ganzenbordspel met figuren uit de Wipneus en Pim-boekjes. Deze leesboekjes waren onder het pseudoniem Wijkmade geschreven door vijf verschillende Broeders van Maastricht. Het spel verscheen in 1985, het jaar dat het laatste deeltje (nr. 40) uit de serie uitkwam.

Werd gedragen bij de kleding ná 1960. Daarvoor werd een gesteven bef gedragen, zie VW/Z055/071.

Kazuifel Ag/0315/a (vioolkistmodel); twee dalmatieken Ag/0315/b en Ag/0315/c, twee stola's Ag/0315/d en Ag/0315/e; twee manipels Ag/0315/f en Ag/0315/g; kelkvelum Ag/0315/h; bursa Ag/031/i. Witte damast met ingeweven florale motieven waarop geborduurde bloemtakken in overwegend blauw, donkerrood, paarsachtig rood, wit, geel en groen. De paramenten zijn met goudband bestikt. Aan de voorzijde van het kazuifel twee stroken, aan de rugzijde een kruisvorm. Hals en het geheel omzoomd met goudband. Dalmatieken elk met vier stroken. Op de bursa een gelijkarmig kruis van goudband. Kelkvelum omzoomd met goudband

Beige trevira met ingeweven craquelé-patroon, met borduurgarens en zilverleer.Voorzijde: kruisherenkruis. Aan de achterzijde het wapenschild van de Orde, met helmteken. In het schild het rood-witte kruis met de drie nagelen; op de helm de doornenkroon en het rood-witte kruis. In banderol aan onderzijde: IN CRUCE SALUS

Aan de voorzijde het kruisherenkruis met drie nagelen, centraal in een ornamentenrand - geborduurd in geel borduurgaren en gouddraad. Deze loopt over de schouders en zet zich middenachter om in een verticale band. Erbij horen een stola en bursa

In plaats van een koord droegen de novicen een wit lint: "De Heer omgorde U met de gordel der reinheid".

Deze bef hoort bij de kleding van vóór 1961, voor het boordje van de nieuwe kleding zie VW/Z055/072.

Gedragen door de Franciscanessen van de H. Elisabeth. Bestaande uit: een tailleband (1), mutsje (2), doek (3), schort (4) en uniform (5). Het uniform heeft middenvoor een plooi en aan de voorzijde een zak. Het uniform wordt aan de achterkant dichtgeknoopt. De kleur van werkkleding in de verpleging was wit, voor huishoudelijk werk lichtblauw en voor werken in de tuin donkerblauw.

De schort heeft één zak en een boordriem om het middel. Het word aan de achterkant op het bovenlijf met knopen gesloten. De schort werd over het habijt gedragen.

De schort heeft schouderbanden en sluit aan de achterzijde met twee knopen. Het werd over het habijt gedragen.

Short heeft een opgenaaide zak en een los centuur .

Valt aan de achterkant in een plooi.

De sluier werd met witte kopspelden op de kap bevestigd en symboliseerde bescheidenheid, matigheid en onthouding.

In 1830 in de kapel in de Rue du Bac te Parijs kreeg Catharina Labouré (1806-1876) tijdens een verschijning van Maria de opdracht om een medaille te laten slaan volgens het model dat haar werd getoond. Op de voorzijde Maria en de tekst "O Marie concue sans peche priez pour nous qui avons recours a vous". Met officiële toelichting over de medaille in het Nederlands.

Uitgegeven door de Broeders van Maastricht.

De Agnus Dei's (Lam Gods) zijn ingenaaid in stof (rond) of kunstleer (hartvormig). Met beschrijving.

Zwarte zak met inhoud: zakdoek, zakmesje in etui, schaartje in etui, devotiepenningen, boekje met potlood, centimeter, veiligheidsspeld, etui met twee naailapjes met daarop 5 voorgeschreven spelden en speldenrondje met daarin 5 voorgeschreven knopspelden. Het boekje diende voor het bijhouden in hoeverre de zuster zich aan de maandintenties hield. De devotiepenningen zijn afkomstig uit Roermond (O.L. Vrouw in 't Zand), Kevelaer (Consolatrix Afflictorum) en Lourdes. De witte zak werd onder het witte habijt gedragen dat de zusters in de verpleging en in de keuken droegen. Niet alle zusters hadden al deze voorwerpen bij zich. Als een zuster een voorwerp, hoe klein ook, nodig had, moest zij verlof vragen aan de zuster van wie het voorwerp was om het te mogen lenen.