Zoeken in collecties

De sluier werd over het nachtmutsje gedragen. De novicen hadden een witte nachtsluier. De afschaffing van dit gebruik varieert per priorij.

Aanwezig zijn: een zwarte sluier voor postulanten waarbij het haar zichtbaar mocht zijn en een zwarte pelerine (schoudermantel) voor postulanten; een zwart mutsje dat tot ca. 1945 door postulanten is gebruikt, postulanten droegen verder een zwarte jurk (niet aanwezig); een crèmekleurig keeldoek, gebruikt tot ca. 1968; een voorhoofdsband; twee witte ondersluiers (hul), één sluier is gemerkt met een rood kruisje en het nummer 71 en de ander met een rood kruisje en de letter C met daaronder het nummer 11 geschreven; een katoenen werksluier; en een witte novicensluier. De novicensluier is gemerkt met een rood kruisje met twee streepjes eronder. Na de professie kreeg elke zuster haar eigen nummer waarmee de kleding werd gemerkt.

Dit slabvormige kledingstuk werd onder het habijt gedragen. Aan de onderkant zijn knopen bevestigd.

De witte onderkap - of hul - met ronde kraag (1) is voor overdag, die met rechte kraag (2) voor 's nachts. De zwarte sluier (5) werd gedragen door geprofeste zusters.

Twee bonnetten, waarvan een gedragen is door J. Leers osc

Dit aangepaste habijt van de zusters is ontworpen door Dom van der Laan en vanaf 1958 door de zusters gedragen.

Prent met 50 verschillende mannen. Opschrift van de prent: 'Geestelijke orden mannenkleeding. Historisch tafereel volgens P. Helyot en andere gezaghebbende schryvers'. Père Hélyot was de auteur van 'Histoire des ordres monastiques, religieux et militaires, et des Congregations seculieres de l'un & de l'autre sexe, qui ont esté establies jusqu'à present' (Paris 1714-1719). Dit werk is in verbeterde en vermeerderde editie verschenen als 'Dictionnaire des ordres religieux ou histoire des ordres monastiques, religieux et miltaires' (Paris 1847-1859). Elk van de vier delen bevat een groot aantal afbeeldingen van de verschillende kleding. Achterop de lijst een sticker met daarop de tekst "Kunsthandel Borzo 's-Hertogenbosch". Een Franse versie van de prent is aanwezig onder nummer VW-Z141-025.

1 = prent met 44 verschillende zusters: 'Ordres religieux costumes de femmes'; 2 = prent met 50 verschillende mannen: 'Ordres religieux costumes d'hommes'. Beide prenten hebben het opschrift 'Tableau historique d'après le P. Helyot, et autres autorités'. Een Nederlandse versie van de prent met de mannenkleding is aanwezig onder nummer VW-B017-018.

Zwart- en bruinkleurige riem met sierborduursel. Werd onder de scapulier gedragen.

Zwarte riem met heuprozenkrans. Aan de rozenkrans hangt een kruis met zilverkleurig corpus en een goudkleurige medaille met de afbeelding van een vrouwelijke heilige met boek en kruis op de voorzijde en de tekst "Santa Rosa de Lima Bo. Amelia-Guaynabo". De rozenkrans is middels twee ringen en een clip aan de riem bevestigd.

Bij de tijdelijke professie werd de ring, nadat deze door de priester was gezegend, aan de rechterhand van de geprofeste zuster gestoken. Daarbij sprak de priester het volgende gebed: 'Ik verbind u met Jezus Christus, den Zoon van den hemelsen Vader, die u naar ziel en lichaam vlekkeloos beware, opdat gij de bruid van Jezus zijn moogt en genoemd worden; indien gij Hem getrouwd blijft op aarde, zult gij door Hem gekroond worden in de hemel'. Het betreft de ringen van de volgende zusters: "J.A.K. 1 Nov. 1919; R.H.S. 31-5-1923; M.M. v.d. V, 31-5-1923; W.H. v. N, 10 mei 1949; C.B.B. 25 Nov. 1956".

Deze krans werd door de Franciscanessen van Charitas gedragen aan het koord dat om hun habijt geknoopt zat. Met de rozenkrans werden de zeven vreugdevolle gebeurtenissen uit het leven van Maria overwogen: de blijde boodschap, het bezoek aan Elisabeth, de geboorte van Jezus, het bezoek van de wijzen uit het Oosten, de verrijzenis van Christus, het Pinksterfeest en de Tenhemelopneming van Maria.

Het gebedssnoer bestaat uit vijf groepen van elk tien kleine kralen, de zogenaamde 'tientjes'. De tientjes worden van elkaar gescheiden door grote kralen, viertien in totaal. Op elke kleine kraal wordt het 'Weesgegroet' gebeden, op elke grote kraal een 'Onze Vader'. Deze volledige rozenkrans heeft een aanhangsel met twee grote kralen, drie kleine kralen en de congregatiepenning van de redemptoristen. Op een zijde is Jezus de Verlosser afgebeeld met de tekst "Copiosa apud eum Redemptio" (bij Hem is overvloedige verlossing, psalm 130). Dit is de wapenspreuk van de congregatie. Op de keerzijde is de stichter Alphonsus de Liguori (1696-1787) afgebeeld. Op de grote kralen van het aanhangsel wordt wederom het 'Onze Vader' gebeden, en de drie kleine kralen het 'Weesgegroet' ter ere van Maria.

De rozenkrans werd door de Witte Paters in twee lussen om de hals gedragen op hun habijt.

De rozenkrans werd aan de riem bevestigd. Deze rozenkrans is gedragen door broeder Nicolaas van Oosterhout (Henricus J. van Huijben) (1871-1956).

Rozenkrans van vijf tientjes met twee medaillons. Op de ene zijde van het kleinste medaillon een tronende Maria met Kind, de initialen AP en een tekst in de rand van het medaillon. Op de andere zijde van datzelfde medaillon een afbeelding van Christus, de initialen AP en de tekst: France. Op de ene zijde van het grote medaillon Maria en de tekst: "O Maria tuus sum ego salvum me fac". Op de andere zijde van datzelfde medaillon het wapen van de congregatie (een bloedend hart, de H. Geest en bloemornamenten) met de tekst: "Noli negligere gratiam quae hodie data est tibi".

Deze grote rozenkrans werd door de zusters Franciscanessen van Aerdenhout aan de riem van het habijt gedragen. Aan de rozenkrans is een crucifix bevestigd en een medaille met het opschrift "Heil. Franziscus v. Assisi B.F.U." en aan ommezijde "O Maria, ohne Sünde empfangen, bitte für uns, die wir zu dir unsere Zuflucht nehmen".

De rozenkrans werd gedragen aan het koord om het middel.

Krans van vijf tientjes met kruis met corpus. Twee witte koorden, één met knopen (drie stuks symbool voor de drie geloften) en één zonder knopen.

Deze krans hing aan het habijt. Een van de drie rozenhoedjes werd gezamelijk in de kapel gebeden, de resterende twee werden door de zusters afzonderlijk gebeden tijdens het werk.

Bestaande uit vijf tientjes. Deze rozenkrans werd gedragen door novicen van de zusters Franciscanessen van St. Lucia. Bij de professie ontvingen de novicen een palmhouten rozenkrans.

Behorende bij het habijt van een geprofeste zuster. De rozenkrans telt zeven tientjes ter ere van de zeven vreugden van Maria en wordt ook wel Rozenkrans van de Zeven Vreugden van Maria, Franciscaanse rozenkrans of Serafijnse kroon genoemd. Aan het ene uiteinde van het koord is een kruis bevestigd en aan het andere uiteinde vijf kralen met op het uiteinde vier ovaalvormige kralen geplaatst in de vorm een gelijkarmig kruis.

Klein borstkruis (1), habijt rozenkrans broeder redemptorist zonder corpus met op de medaille de afbeelding van de stichter Alfonsus de Liquori (1696-1787) en Christus als verlosser (2), rozenkrans met grote kralen en houten kruis met opschrift voorzijde "mon jesus misericorde" en op keerzijde "protège notre famille" en op het hartvormig aanhangsel de tekst "coeur imaculé de Marie protegez nous"(3), rozenkans van bewerkte vruchtenpitten uit Suriname (4), rozenkrans O.L Vrouw van de Zeven Smarten (5).

De sandalen werden door de zusters Clarissen-Capucinessen zelf gemaakt. De stukjes was werden gebruikt om het touw gemakkelijker door het leer te kunnen trekken.

Bij de vernieuwing van de kleding in ca. 1965 werd de voorhoofdband (bandeau) afgeschaft en de collaar vervangen door een kraag. Habijt, scapulier en sluier bleven ongewijzigd.