Zoeken in collecties

Voorzien van hun wapens. Het betreft: mgr. Rutjes, mgr. Hamer, mgr. Terlaak, mgr. Abels, mgr. Joosten, mgr. Frederix, mgr. Scheiders en mgr. Jurgens.

Het passieteken wordt door de passionistinnen gedragen op de linkerkant van hun zwart habijt. Het passieteken bestaat uit het kruis als teken van trouw tot het uiterste, geplaatst op een hart als symbool van liefde, met de woorden: Jesu Christi Passio. Bij de tijdelijke professie worden de tekens na de H. Mis gewijd door de celebrant. Na het uitspreken van de vier geloften van de congregatie (geloften van gehoorzaamheid, armoede, zuiverheid en de gelofte om de devotie van het lijden en dood van Christus te verspreiden) krijgt de novice van moeder overste de gezegende tekens uitgereikt. Het ene teken kan door middel van klittenband op het habijt worden aangebracht, het andere door middel van twee clips. De tweede versie is ouder. Op de achterzijde van dit laatste teken is parallel aan de clips de naam 'Albert' en daarachter het jaar '1912' gekrast.

Maria is afgebeeld met het Kindje Jezus op haar linkerarm. Haar rechterhand houdt het Heilig Hart op de borst van het Kindje vast. Onder haar voeten vertrapt ze de slang, symbool voor de erfzonde. Ze is afgebeeld tegen een wolkenlucht. Tot aan het midden van de 20e eeuw is het gebruikelijk dat alle fraters als eerste naam 'Maria' dragen. De kleine prent (1) hing tot ca. 1950 op de - verder spaarzaam ingerichte - cel (later: kamer) van iedere frater. De grotere prent (2) is een moderne digitaal opgemaakt prent.

Een ontwerp van zuster Hyacinth(?), met een dominicaans wapen (kelk en lelies op zwart-witte vlakken) en de tekst "Ora et labora". Het bord is voorzien van 12 naamplaatjes waarmee de aan- en afwezigheid van de zusters geregistreerd kan worden.

Op het scapulier van de geprofeste zusters was een stukje rood vilt aangebracht in de vorm van een hart. Op het vilt was borduursel gestikt: groen in de vorm van een doornenkroon; donkerrood-purper als druppels bloed en zijdewond. Dit gebeurde vanaf het begin van de congregatie, van ca. 1886 tot 1950. In 1950 werd de kleding veranderd.

Blauw koordje met sluiting met congregatiekruisje met daarop een christusmonogram (1). Twee rozenkransen van vijf tientjes, één goudkleurige (2) en één zilverkleurige (3). Eén rozenkrans bevat in het snoer twee bevestigingshaakjes (2). Bij het afleggen van de tijdelijke geloften werd het congregatiekruisje uitgereikt. De grote rozenkrans van vijftien tientjes, die aan het habijt werd bevestigd met haken en ogen, werd in de jaren vijftig van de twintigste eeuw om praktische redenen vervangen door een rozenkrans van vijf tientjes.

Schaaltjes op standring en schotels met vloeiende overgang van bodem naar rand, vervaardigd van wit aardewerk. Op de buitenkant van de kommen en op de binnenkant van de schotels in lilapaars het wapenschild van magister-generaal H. van den Wijmelenberg: opkomende, stralende zon, waarboven het Kruisherenkruis. Wapen gedekt met mijter en staf, waarboven een hoed met tweemaal zes kwasten. Aan de onderzijde een aan een stok gehangen tekstbanderol met het devies "IGNEUS HINC VIGOR"

Zoals het onderschrift "O.L. Vrouw v/h Hart zegen ons Noviciaat" reeds duidelijk maakt hing dit schilderij in het noviciaat van de Fraters van Utrecht.

Centraal afgebeeld is Maria met Kind op haar linkerarm geflankeerd door twee lelietakken die rusten op de wolk waar Maria op staat. Boven Maria de tekst "Fraters v. O.L. Vrouw" en onder Maria de tekst "Barmhartigheid en Broederschap".

Ronde speld met centraal een afbeelding van de H. Familie. In de rand de tekst "Nat. Fed. W.G. Kruis, In caritate fidelis". Als een kruis steekt boven, onder, links en rechts een vierkantje uit dat bestaat uit twee blokjes kleur: wit en geel.

Hangers en spelden in de vorm van een stralenmonstrans in verschillende uitvoeringen. De stralenmonstrans is het embleem van de Benedictinessen van het H. Sacrament en werd zichtbaar op de borst gedragen. Het wapen is er in vier verschillende formaten. Voor de nacht hadden de zusters de kleinste uitvoering. Overdag een iets groter formaat. De twee grootste formaten werden in Nederland niet gedragen, enkel in Frankrijk en Italië. Op de achterzijden staat in het Frans, Latijn of Duits geschreven: "Het Allerheiligst Sacrament zij geprezen tot in eeuwigheid". Aan alle achterzijden is een oogje bevestigd.

Vanaf 1959 gedragen door de zusters Franciscanessen van St. Lucia toen het lange scapulier vervangen werd door een korte met tailleband. Op het lange scapulier was dit symbool op borsthoogte aangebracht als borduursel op het scapulier zelf. Ronde speld met centraal een rood kruis. In de vier ruimten tussen de armen van het kruis zijn de volgende lijdenswerktuigen afgebeeld: 3 nagels, een gesel, een speer en een lans met spons, en de doornenkroon. Op de achterzijde een sluitspeld en een (van latere tijd daterend) hangoogje.

Het Tau-teken is het symbool van de Franciscaanse beweging. Het staat voor vrede, zegen en verlossing. Franciscus bracht het Tau-teken aan op huizen, muren en bomen. Ook zegende hij met dit teken en zette het bij wijze van handtekening onder zijn brieven. De geschiedenis van het teken gaat terug tot de profeet Ezechiël (Ez. 9,4). Behalve het Tau-teken is op de hanger ook Franciscus afgebeeld en staat op de achterzijde de tekst "Vita Mea Evangelium Domini" .

Twee groene spelden met opschrift "Sociale werkster"; drie blauwe spelden met opschrift "Geunieerd Sociale werkster"; een paarse speld met opschrift "Geunieerd Sociale helpster"; drie kleinere speldjes, waarvan twee met de tekst "Cor Unum" en een met de tekst "Caritas assistente, geuniëerd". Alle speldjes tonen het embleem van twee ineengeslagen handen. Cor Unum is de naam voor de vriendenkring van de zusters. De wederzijds verbondenheid werd bevestigd tijdens een plechtigheid waarbij de speld werd aangeboden. De leden namen op zich geregeld de eucharistie bij te wonen en dagelijks bepaalde gebeden te bidden.

Op het speldje is Herman Boerhaave afgebeeld met bloemenrank en slang. Boerhaave (1668–1738) was een Nederlands arts, anatoom, botanicus, scheikundige, humanist en onderzoeker. Het speldje werd gedragen door de eerste zusters die hun verpleegstersopleiding hadden gedaan.

Bij het vijftigjarig bestaan van de congregatie in 1975 is het speldje geschonken aan de zusters en aan leden van de Vriendenkring van de zusters. Anna Dengel, de stichteres van de congregatie, kreeg een exemplaar in goud. In het embleem zijn een kruis en een vogel te zien en de letters MMZ (Medische Missiezusters).

Zilverkleurig speldje in de vorm van een kruis met op de voorzijde de tekst: "De fontibus salvatoris" (Uit de bronnen van de Verlosser).

In het wapenschild van alle Karmelieten en Karmelietessen staat de berg Karmel afgebeeld, daarin zijn de toelichtingen eenduidig. Voor de andere elementen zijn meer verklaringen in omloop. Naast de berg staan twee sterren, in de berg één ster. Voor de betekenis van deze sterren wordt soms verwezen naar de goddelijke deugden: geloof, hoop en liefde. Anderen zien in de sterren de Heilige Drie-eenheid verbeeld of ook wel Maria en de Oudtestamentische profeten Elia en Elisa. De kleuren van het wapen zijn bruin en wit, zoals ook de habijten van Karmelieten en Karmelietessen. Bruin is de kleur van de berg, van de aarde. De kleur wit wordt geassocieerd met Christus' schitterende kleding in de evangelieverhalen over de verrijzenis en de gedaanteverandering. Of ook wel met de zuiverheid van Maria, patrones van de Karmel. De kleuren wit en bruin verenigen hemel en aarde. In de 16e eeuw werd in sommige streken waar de orde gevestigd was aan de top van de berg een kruis toegevoegd. In de 17e eeuw namen de Ongeschoeide Karmelieten het kruis op in hun wapenschild. Het kruis duidt op de verlossing door Christus.

Twee insignes van de Nederlandse Vereniging van Diëtisten en één van de Nederlandse Federatie voor Bejaardenzorg. Eerstgenoemde insignes werden gedragen door zuster Ancilla. Laatstgenoemd insigne was van zuster Concordia. Beide lid van de Zusters van de Goddelijke Voorzienigheid, Tegelen. Op de achterzijde van het insigne van de Nederlandse Federatie voor Bejaardenzorg is het nummer 1895 aangebracht. Alle insignes kunnen met een speld op kleding aangebracht worden.

Drie ronde goudkleurige speldjes (1-3) met het gele wapen van de Alexianen op een groene achtergrond. Daaromheen de tekst: "Cellebroeders Alexianen". Twee steekspeldjes (4,5) met meerdere goudkleurige symbolen op een rode, witte en zwarte achtergrond binnen een schildvorm met een gouden kroontje erboven. Goudkleurig speldje (6) in de vorm van een schild met kruis erboven. Op het schild de gelijke symbolen als bij de twee steekspeldjes en de tekst: "Caritas Christi urget nos Alexian Brothers". Het wapen bestaat uit een gedeelte met een pelikaan die zijn jong met eigen bloed voedt, een gedeelte met twee gekruiste spaden ter herinnering aan de broeders die in een eerdere periode de doden begroeven en een gedeelte met een raaf die een brood in zijn bek heeft als symbool voor de hulp aan de minderbedeelden. De drie ronde speldjes (1-3) werden gedragen door de Belgische Cellebroeders-Alexianen in een knoopsgat ter herkenning.

'Serviam' (Ik wil dienen) was het devies van alle ursulinenleerlingen. Over het wapen is in het archief een kleine tekst bewaard, hieruit: ''t Groene kruis der hoop op het zilveren veld, getuigt van onze trouw aan Christus. 't Sterrenbeeld de kleine beer, Ursus, de betekenis van Ursula's naam heeft als laatste ster de Poolster, 't enige vaste punt aan de hemel, een punt waar we ons veilig op kunnen verlaten om op de goede weg te blijven. En ons devies: Serviam! Ik zal dienen! God op de eerste plaats en daarna onze medemensen, elk van onze medemensen, de geringste 't meest en 't best.' (inv.nr. 2518). O.D.I.S. was een leerlingenclub van de pensionnaires opgericht in 1924. O.D.I.S. is de afkorting voor 'Ons doel is samenwerking' (vgl. L. Verschueren ofm en C. Ibelings sj, 'Jerusalem 1422-1802, 1838-1938' (Nijmegen 1938), pp. 246-247).

Steen met kruisherenkruis afkomstig van het klooster Sint Agatha, wellicht uit het afgebroken boerderij, voorheen Latijnse school. Het kruis is geplaatst opeen houten sokkeltje

Geslepen steentje, gevonden in de tuin van het klooster St. Agatha met afbeelding van kruisherenkruis. Mogelijk een speelsteen voor een bordspel