Zoeken in collecties

In samenspraak met de benedictijn H. van der Laan en rector Eijgenraam en na toestemming van bisschop Mutsaerts besluiten de zusters op 3 september 1955 tot aanname van een nieuw kloosterkleed. Op 31 maart 1956 wordt het nieuwe kleed gewijd. Tijdens het kapittel van 1968 wordt besloten dat de zusters vanaf die tijd zelf hun kledingkeuze mogen maken, kloosterlijk dan wel burgerlijk. Het habijt is aan twee zijden voorzien van een opening waardoor de zuster de handen in het habijt kan steken. Aan voor- en achterzijde heeft het habijt twee grote plooien. Aan de binnenkant van de voorzijde zijn ter hoogte van de middel twee touwen aan de twee vouwen van de plooien bevestigt die de zuster achter haar rug kan vastmaken. Buiten op het habijt werd om de middel een koord gedragen. Aan de binnenzijde is een etiketje vastgemaakt met het nummer 229 erop.

Op de vier uiteinden van het kruis de initialen J.M.J.F.: Jezus, Maria, Jozef, Franciscus. Het kruisje werd aan alle zusters uitgereikt op 4 oktober 1957 en werd gedragen tot het eind van de jaren zestig van de twintigste eeuw toen de zusters overgingen tot het dragen van burgerkleding.

Door de congregatie van de Kleine Zusters van de H. Joseph uitgedeeld aan de zusters rond 1970 in de hoop dat zij de ketting of het speldje op hun burgerkleding zouden dragen. Dit is volgens de congregatie slechts ten dele gebeurd.

Alle leden van de congregatie van de Kleine Zusters van de H. Joseph ontvingen bij gelegenheid van het 125-jarig bestaan van de congregatie in 1997 dit kruisje. De zusters in Kenia en Indonesië ontvangen dit kruisje op hun professiedag als onderscheidingsteken van hun lidmaatschap van de congregatie.

Na het vrijgeven van de te dragen kleding door de zusters in 1969 werd het officiële ebbenhouten kruisje gedragen door zusters bij een mantelpakje dat van dezelfde bruine stof was gemaakt als het habijt.

Het kruisje, een speld, is gedragen door pater Martinus Bodewes (1914-2011).

Gedragen door een Duitse zuster van de congregatie Zusters van de Goddelijke Voorzienigheid (Tegelen). Op het kruisje de inscriptie "Vught 1944-1945". In Kamp Vught waren na de bevrijding van Zuid-Nederland de Duitse zusters van de congregatie uit de kloosters in Bergharen en Lent geïnterneerd.

Op het kruisje de letters "F.M.A.": Filiae Mariae Auxiliatricis (Dochters van Maria Hulp).

Kruisje dat de zusters kregen bij de inkleding. Daarbij sprak de celebrant het volgende gebed: "Ontvangt, dierbare zusters, deze kruisen ter liefde van Hem. Die een zoo zwaar kruis uit liefde tot U gedragen heeft, en denkt er wel aan, dat zij voor U de verplichting aanduiden, die gij op U neemt, om uit Zijne hand te aanvaarden al die kruisen, die het Hem behagen zal over U te zenden." Vanaf ca. 1960 werd een iets kleiner formaat kruisje gedragen (niet aanwezig).

Twee kruisen met corpus aan een zwart koord (1-2) en één zilverkleurig kruisje met draagoogje en op de achterzijde de tekst: "De fontibus salvatoris" (Uit de bronnen van de Verlosser).

Het kruisje rechtsonder is van parelmoer, door een dame meegebracht uit Egypte (J. Coenen). Het kruisje linksboven is van bakeliet

1 = kruisje gedragen door de zusters Magdalena's, later genoemd zusters van het kruis. Zij kregen dit kruisje bij de professie en droegen dit op het habijt. Bij de eeuwige professie kregen zij een professiekruis wat zij onder het scapulier tussen de ceintuur droegen; 2 = kruisje gedragen door de zusters oblaten. Zij kregen het bij de belofte en droegen het op hun kleed; 3 = kruisje gedragen door de zusters auxiliaires. Zij kregen het bij de geloften en droegen het op hun kleed; 4 = kruisje dat gedragen werd nadat het hart niet meer werd gedragen. Dit kruisje is later (ca. 1990?) vervangen door een kruisje dat voor alle provincies van de congregatie identiek was.

Op 31 maart 1956 (zaterdag voor Pasen) werd de zwarte wollen kleding van de congregatie vervangen door een bruin wollen habijt, een bruingrijze sluier, een beige katoenen onderkleed en een zwart ebbenhouten kruisje. Het geheel is ontworpen door Dom van der Laan osb uit Oosterhout en werd tot 1969 gedragen. De zusters droegen meestal het kruisje aan het koord, slechts zelden werd het kruisje als speld gedragen.

Dergelijke kruisbeeldjes werden uitgereikt aan zusters die voor de missie werden benoemd. De officiële uitzending en zegening van de missiekruisen voor de eerste vijf missionarissen vond plaats op 13 oktober 1906 te 's-Hertogenbosch in de Kapucijnenkerk. Het laatste missiekruis werd in 1974 uitgereikt aan zuster Gerda van Gogh.

Kruisbeeld aan koord, uitgereikt aan Jan van Duijnhoven osc bij zijn vertrek naar de missie in Brazilië

Elk jaar was er een plechtige uitzending naar de missie waarbij elke missionaris een missiekruis uitgereikt kreeg als teken van kerkelijke zending.

Kruis met corpus. Onderaan het kruis een reliëf van een in wijd gewaad gekleed en gesluierde vrouwfiguur met de handen in bidhouding voor de borst, en daaronder een doodshoofd in reliëf. Aan het kruis hangt een envelop met twee briefjes waarop aangegeven staat dat br. Anselmus Heyninck gezegd heeft dat dit het missiekruis van pater Hafkenscheid is.

Op de achterzijde een inscriptie: "L. Buijs C.s.s.R. Superior Generalis et Rector Major 1947-1953.

Missiekruisjes van de congregatie Zusters van de Goddelijke Voorzienigheid (Tegelen). Het houten missiekruis (1) is bestemd voor de zusters in Indonesië; het zilveren kruisje aan ketting (2) is bestemd voor de zusters op Aruba in verband met het aldoor vochtige zeeklimaat aldaar. De uitreiking van het missiekruis vond in de kapel plaats. De uitreiking bij het allereerste vertrek naar Indonesië en Aruba werd het kruisje uitgereikt in de kapel te Steyl. De missionarissen die volgden ontvingen hun kruisje in de parochiekerk waar zij vandaan kwamen.

Medailles met op de ene zijde St. Franciscus van Assisië en op de andere zijde: de H. Clara van Assisië, de H. Antonius van Padua of een Italiaanse of Latijnse tekst. Vijf ronde medailles, twee ovale, een rechthoekige en een kruisvormige. Een zogenaamd St. Franciscuskruis. De uitgave "Kort onderricht over de Derde-Orde van den H. Franciscus van Assisië" uitgegeven door Eduard van Wees te Breda (imprimatur: 1885). En een scapulier bestaande uit twee vierkante stukjes stof aan de bovenzijde met elkaar verbonden door twee lange linten.

Kruis waarop in plaats van het lichaam van Christus de lijdenswerktuigen zijn bevestigd.

Uit karton geknipt met losse voorwerpen die verwijzen naar het lijden van Jezus Christus.

Triplex kruis met voorwerpen die naar het lijden van Christus verwijzen. Op Palmzondag werd het kindje Jezus aan tafel genodigd (kreeg ook te eten). In zijn handjes hield het dit kruis met lijdenswerktuigen.

Uit de nalatenschap van P. Scheerder OSC

Bestaande uit: het missiekruis dat missionarissen ontvingen bij vertrek naar de missie (1). Een zilveren servetring ter gelegenheid van zijn gouden priesterjubileum (2), met op de voorzijde het bisschopswapen van mgr. Paulissen, op de achterzijde de data "12 juni 1904-1954" en aan de binnenzijde de tekst "kinderen Florack". Een etsplaat met afbeelding van de H. Hubertus die in het woud het hert met kruis tussen het gewei ziet met daaronder de wapenspreuk van mgr. Paulissen "venator animarum", de dag en plaats van zijn bisschopswijding, zijn wapenschild en zijn handtekening (3). Een zegelstempel met centraal zijn wapen, wapenspreuk en daar omheen de tekst "Hubertus Paulissen Episc. Pomariensis. Vic. Apost. de Kumasi" (4). En een inktstempel met centraal een gelijkarmig kruis en daar omheen de tekst "Hubertus Jos. Paulissen Eps. tit. ionopolitanus" (5).