Zoeken in collecties

Kniestuk van Paulus de Clippeleir (Clippelier), prior van St. Agatha van 1719 (1722?) tot 1728, op 74-jarige leeftijd, enigszins naar links gewend en staande aan een tafel, de blik gericht naar de beschouwer. De rechterhand rust op een schedel, die op een tafel ligt met rood kleed. De linkerhand is geopend naar de beschouwer. Gekleed in ordegewaad met zwarte mozetta en zwarte singel, waarover een met voluterende bloemranken versierde stola, een kalot op het hoofd. Links een altaar (?), waarop een staand crucifix op hoge voet. Zwart gelakte lijst met goudkleurige binnenrand en koperen plaatje waarop naam en ambtsperiode (1719-1728). Middenlinks (deels leesbaar) gedateerd "Aº 17[25]" en "AETATIS 74"

Donders wordt zittend afgebeeld, de toeschouwer direct aankijkend. Aan zijn hals hangt een kruis aan een koord dat met het uiteinde in de gordel is gestoken. Met zijn rechter elleboog steunt hij op een tafel met een rood tafelkleed waarop een rozenkrans en een zwarte bonnet liggen. In zijn rechterhand houdt hij een roodkleurig boek waar hij zijn rechter wijsvinger tussengestoken heeft. Het onderschrift op de lijst luidt: Ven. S.D. Petrus Donders C.SS.R. Tilburg.ensis in America meridionali prim.us inter nostrates leprosorum apostolus ob. 14 jan 1887. Linksboven op het schilderij staat in rode verf de tekst: Fons Windhausen '30. Het schilderij hing in de bibliotheek van het Nebo-klooster te Nijmegen.

Blasucci wordt afgebeeld met een schoudermantel, in zijn linkerhand een rozenkrans, in zijn rechterhand een boek dat op de tafel steunt. Op de achtergrond een kruisbeeld. Het onderschrift op de lijst luidt: R.mus P. Petrus Blasucci Cong.nis Superior generalis 1793-1817. Het schilderij hing op de zolder van het Nebo-klooster te Nijmegen.

Petrus Norbertus Donders, in de volksmond Peerke Donders genoemd, was een Nederlandse priester die in 1982 zalig is verklaard. Donders was de oudste zoon van een huiswever uit Tilburg en moest als jongen van twaalf zijn ouders helpen met weven. Hij wilde graag priester worden, maar daar hadden zijn ouders geen geld voor. Nadat hij in 1831 was afgekeurd voor militaire dienst, vroeg hij zijn pastoor hem te helpen. Op zijn voorspraak kon hij knecht worden op het kleinseminarie Beekvliet te Sint-Michielsgestel. Door zijn grote geloofsijver werd hij toegelaten tot de priesteropleiding. Tijdens zijn vervolgstudie aan het grootseminarie te Haaren bezocht bisschop Grooff uit Suriname het seminarie omdat hij op zoek was naar priesters voor de missie in Suriname. Donders was de enige die zich aanmeldde. Op 5 juni 1841 werd hij vervroegd tot priester gewijd, 31 jaar oud, en op 1 augustus 1842 vertrok hij naar Suriname. Hij werd aangesteld als kapelaan in Paramaribo en in een leprakolonie, gevestigd op de voormalige plantage Batavia aan de rivier Coppename. In 1856 werd hij definitief overgeplaatst naar Batavia. Datzelfde jaar werd de Surinaamse missie toevertrouwd aan de redemptoristen. Donders trad in bij de congregatie. In de periode daarna trok hij rond om de zieken, melaatsen, slaven, indianen te bezoeken, hen te verzorgen, te bemoedigen, stervenden op hun dood voor te bereiden en doden te begraven. Tot hij in 1882 werd teruggeroepen naar Paramaribo, waar hij voor het eerst in een kloostergemeenschap leefde. In oktober 1885 werd Donders opnieuw naar Batavia gezonden. Daar overleed hij, 77 jaar oud in 1887. Op 23 mei 1982 is Petrus Donders zalig verklaard.