Zoeken in collecties

Ignatius van Loyola, links in het beeldvlak, zittend op een stenen basement tegen een sokkel waarop een sierpot met palmachtige plant, de handen voor de borst, met opwaarts gerichte blik en spreekband "quas sordet mihi terra". Rechtsachter een prieelachtig bouwsel met balustrade, waarin een dansende engel en een ronde tafel met lang afhangend kleed waarop allerlei voorwerpen. Het bouwsel is gesitueerd in een tuin met ronde en rechthoekige bloembakken. In het ovaal medaillon, geflankeerd door geprofileerde panelen waarboven zonnebloemen, een landschap met een rivier waarin de stralende zon wordt weerspiegeld. Tegen de rechterkant van het medaillon de tekst "Per speciem melius". Op de banderol aan de bovenzijde van het medaillon "A Magnitudine Speciei. Sap. / 13. v.5". Op die aan de onderzijde "Per Speciem Numen. maius dabit, aspice, lumen: / Nam magis ecce! patet, cùm magis ecce! latet". Onder de voorstelling "S. Ignatius Loiola, Sorbonæ Sophus, dum è Crea= / turis Creatorem, é Philosophia terrestri, novam docet / cælestem, censoriæ virgulæ subiicitur: Sed vix agni= / tus, mox absolutus, et rude donatus in Peripato Doc= / tor, virgâ in laurum efflorescente, ex qua tot laureo= / las hacte¬nus Philosophia: Ex Vita". De gravure behoort tot een serie van zestien gravures van heiligen met nagenoeg identieke composities: boven de centrale voorstelling een cartouche of medaillon met zowel aan boven- als onderzijde een tekstbanderol; aan de onderzijde van de voorstelling een toelichtende tekst. Prenten achter glas in eenvoudige, houten lijstjes