Zoeken in collecties

De bruidsjurk werd door de postulanten gedragen op de dag van hun intrede. In het 'Ceremoniale der Liefdezusters van den Heiligen Carolus Borromaeus' uit 1935 is te lezen: "Op den vastgestelden tijd staan de Postulanten in het witte kleed, met den bruidskrans getooid, de brandende kaars in de rechterhand, terwijl de linker op de borst rust, aan den ingang van de kloosterkerk". In de kloosterkerk ontvangen de postulanten hun kloosterkleed, nadat deze door de priester is gewijd. De priester spreekt de voor hem knielende postulante als volgt toe: "De Heer trekke u den ouden mensch met zijn werken uit, en keere uw hart af van de wereldsche ijdelheden, waaraan gij bij het ontvangen van het Doopsel hebt verzaakt". Het kroontje wordt afgenomen en de postulante ontvangen op de linkerarm het samengevouwen kloosterkleed. De priester bidt: "De Heer trekke u den nieuwen mensch aan, die naar God geschapen is in rechtvaardigheid en ware heiligheid". De postulante ontvangt een brandende kaars en verlaten de kerk. Nadat zij hun kloosterkleed hebben aangetrokken, keren zij terug in de kerk, nu als novice.

Het kroontje werd bij het afleggen van de eeuwige geloften eerst gewijd en vervolgens op het hoofd van de geprofeste zuster gezet onder het uitspreken van de woorden: "Ontvang, dierbare Zuster, de kroon, welke uw Bruidegom, de Eéngeboren Zoon van God, u aanbiedt, opdat gij op aarde deelgenoot moogt worden aan zijn Lijden en aan zijn glorie in den hemel". (vgl. 'Ceremoniale der Liefdezusters van den Heiligen Carolus Borromaeus', p. 105). Het doornenkroontje werd door de geprofeste zuster in haar cel bewaard, veelal rond het kruisbeeld, als een herinnering aan en bemoediging in haar gekozen weg. Volgens het 'Ceremoniale' 1935 ontvingen de zusters bij het afleggen van de tijdelijke geloften een scapulier, een witte borstdoek, een halskruis, een zware sluier, een rozenkrans, een ring en een kroontje.

Gedicht 'Dit was de rijkdom van haar leven' van Han van Erde Dubois, pseudoniem van H.M.L. Kerckhoffs. Het gedicht, verspreid in 1962 bij het 125-jarig bestaan van de congregatie, heeft betrekking op de stichteres Elisabeth Gruyters.

De krans werd tijdens de plechtigheid van een gouden kloosterjubile op het hoofd van de jubilaresse gezet onder het uitspreken van de woorden: "Krone U de Heer na de voltooiing van de tegenwoordige loopbaan, niet met een vergankelijke, maar met de onbedorven kroon van den hemelschen kampprijs" (vgl. 'Ceremoniale der Liefdezusters van den Heiligen Carolus Borromaeus', p. 138).