Zoeken in collecties

Tussen 1391-1397 werd door Godart II van Vlodrop, voogd van Roermond, buiten de stad Roermond op de Molenberg voor de kluizenares Dorethea een kluis gesticht. Ergens tussen 1412 en 1464 vestigden zich hier dominicanessen, die leefden volgens de regel van de Derde Orde. Hun klooster behoorde tot het observante deel van de provincie Teutonia, maar werd in 1515 bij de toen opgerichte provincie Germania Inferior gevoegd, waartoe het tot zijn opheffing is blijven behoren. Wanneer het klooster door de orde canoniek erkend werd, is niet precies bekend, maar dit moet in elk geval vóór 1482 plaatsgevonden hebben. Doordat het klooster herhaaldelijk door overstromingen geteisterd werd, zochten de zusters hun toevlucht binnen de stad. Enige jaren na 1530 vestigden zij zich hier definitief. Ze betrokken toen een huis aan de Veldstraat, die door de prior van de dominicanen in Maastricht gekocht was. Het bij dit huis nieuw gebouwde kerk werd in 1537 geconsacreerd en werd behalve aan de H.H. Dominicus, Augustinus, Andreas, Catharina van Siena en Lucia, toegewijd aan O.L. Vrouw van Zeven Smarten, waaraan het klooster zijn naam Maria Wee ontleende en de zusters de Smertezusters genoemd werden. In 1599 ruilde het convent hun klooster aan de Veldweg voor het door de bogaarden verlaten klooster van St. Theobaldus. Aan dit klooster was een 15e eeuws bakstenen kerkje verbonden, dat thans nog bestaat. In 1647 ging het klooster over naar de regel van de Tweede Orde van Sint Dominicus. In 1783 werd het klooster bij keizerlijk decreet van Jozef II opgeheven. De zusters vertrokken naar elders, terwijl hun roerende goederen toen verkocht werden. In 1786 volgde de publieke verkoop van de kloostergebouwen