Zoeken in collecties

Vanwege het antiklerikale beleid in Frankrijk weken de cisterciënzers van abdij St. Marie-du-Pont Colbert in Versailles uit naar België. Van daaruit vestigden zij zich in 1904 op het als klooster ingerichte kasteel Onsenoort bij Nieuwkuijk, waarvan Bernard Maréchal, hun stichter en tevens abt, in 1903 eigenaar geworden was. In dit klooster was aan het contemplatief leven volgens de Regel van Benedictus de plicht verbonden tot altijddurende aanbidding van het Allerheiligste Sacrament. Toen na de Eerste Wereldoorlog de situatie voor religieuzen in Frankrijk verbeterde, keerde Maréchal met bijna de gehele communiteit terug naar Versailles. Het lag in de bedoeling Onsenoort van de hand te doen. Dit kon echter voorkomen worden. In 1928 werd Onsenoort een zelfstandige priorij, die een dusdanige groei kende, dat in 1934 tot uitbreiding van het kloostercomplex overgegaan werd. Het oude kasteel werd daarbij nagenoeg geheel afgebroken. Twee jaar later, in 1936, kwam Onsenoort in ernstige financiële problemen. De Belgische cisterciënzerabdij te Bornem schoot te hulp en een faillissement kon toen voorkomen worden. De banden met abdij St. Marie-du-Pont Colbert werden verbroken en er kwam een eind aan de altijddurende aanbidding van het Heilig Sacrament. Voorts kreeg het convent toen de naam Mariënkroon dat ooit de naam was van het middeleeuws cisterciënzerklooster in Heusden. In 1957 werd Mariënkroon tot abdij verheven. De communiteit koos voor een andere levenswijze, die zich vooral kenmerkte door meer openheid en meer contact met de buitenwereld. Na het tweede Vaticaans Concilie nam zowel door uittredingen als door minder intredingen de communiteit snel in omvang af. De al in 1910 opgerichte kloosterschool werd een open internaat, dat echter in 1973 wegens te weinig aanmeldingen zijn deuren moest sluiten. Sinds 2002 is abdij Mariënkroon in verschillende fases onderdeel geworden van Focolarebeweging. De abdij hield officieel op te bestaan toen in 2016 de laatste abt overleed